Atque haec coniunctio confusioq

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sumenda potius quam expetenda. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Duo Reges: constructio interrete.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid de Pythagora? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Sed ille, ut dixi, vitiose. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?

Sed venio ad inconstan crimen

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nihil illinc huc pervenit. Hunc vos beatum; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quis Aristidem non mortuum diligit? Quae duo sunt, unum facit.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. At enim hic etiam dolore. Immo alio genere; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Num igitur utiliorem tibi

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Non semper, inquam; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quis enim redargueret? Ita prorsus, inquam; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.

Si longus, levis; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Tria genera bonorum; Quorum altera prosunt, nocent altera. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Si longus, levis. Neutrum vero, inquit ille. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid de Pythagora?

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Itaque fecimus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Nam illud vehementer repugnat

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Graccho, eius fere, aequalí? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Inde sermone vario sep illa a Dipylo stadia confecimus. Duo Reges: constructio interrete.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Verum hoc idem saepe faciamus. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Vides igitur te aut ea sumere

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quae cum essent dicta, discessimus. Cave putes quicquam esse verius. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Iam enim adesse poterit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Pauca mutat vel plura sane; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Ea possunt paria non esse. Si id dicis, vicimus. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. De hominibus dici non necesse est. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Summus dolor plures dies manere non potest?

Hunc ipsum Zenonis aiunt

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quae cum essent dicta, discessimus. Cave putes quicquam esse verius. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Iam enim adesse poterit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Pauca mutat vel plura sane; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Ea possunt paria non esse. Si id dicis, vicimus. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. De hominibus dici non necesse est. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Summus dolor plures dies manere non potest?

Ipse Epicurus fortasse redderet

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Duo Reges: constructio interrete. Illi enim inter se dissentiunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cave putes quicquam esse verius. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Dici enim nihil potest verius. Immo alio genere; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

An haec ab eo non dicuntur

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quis enim redargueret?

An haec ab eo non dicuntur? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Duo Reges: constructio interrete. Non laboro, inquit, de nomine. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Hvad gør vi med ensomheden?

Det er ikke så ofte, jeg læser med på Kommunikationsforum længere. Men i dag fandt jeg via snørklede stier, links og ukendte web-huler ind på siden og snublede over en artikel om Den moderne ensomhed – og den åd jeg råt.

Hvorfor? I den seneste tid har jeg taget mig selv i at tænke – næsten spontant – at jeg “må være det mest ensomme menneske i verden”. Der står blandt andet følgende:


“Vi skoler os selv til automatisk ikke at få idéer, der koster mere, selvom det reelt ville være den modernisering, vi kunne stå inde for, fordi det ville rumme den forbedring alle ved, er tiltrængt.
Vi tvinger os selv til at få dårligere idéer end vi kunne, og skaber derved et tomrum mellem os selv og vores fag. En mangel på intimitet med vores egen kunnen. Og mangel på intimitet skaber ensomhed.
Sådan et sted, hvor alt vildtvoksende, alt, der ikke har nytteværdi og derfor virker overflødigt, bliver fjernet med en økonomisk grønthøster, sådan et sted er der koldt og hårdt og ensomt at være.”

Åh, hvor det runger genkendeligt. Og hvor er det dog herligt på den måde at føle mig forstået. Bare et kort øjeblik. Bare af en fremmed skribent. Men dog forstået.

 

”Vi fødes ensomme, lever ensomme og dør ensomme. Kun gennem vores kærlighed og venskab kan vi et øjeblik skabe den illusion, at vi ikke er alene.”
(Oscar Wilde)
 
 
Mine 4 personlige pinde fra billedet herunder:
– Feeling disconnected from the world
– Not fitting in
– Sadness
– Not feeling understood
 
Hvad er dine?

Hvad er ‘ordentligt’?

“Everybody believes, they are the good guy”. (Amaryllis Fox) Det er der jo på sin vis noget opløftende ved. At alle i det mindste ser sig selv som de gode. Hvis det er det, de gør.

Længe har jeg leget med tanken om at blive kejser. For hele molevitten. Globalt. Ikke kejser for et snoldet afgrænset område som fx Danmark. Det hele. Eller ingenting. Jeg tror ikke, det er skideskægt at være kejser, men for en kort periode ville jeg godt påtage mig opgaven og få verden på ret køl. For der er altså en del ting, der godt kunne blive bedre.

Når jeg søger på ordet “ordentlig” i DuckDuckGo, kommer dette billede frem som det første. Et Ikea-produkt.

Jeg er bevidst om det fine og opløftende arbejde, som Verdens Bedste Nyheder gør, og når jeg løfter blikket, ser jeg alt det gode. Men jeg ser også – og er inderligt klar over – alt det, som jeg synes, vi burde gøre bedre. Jeg har svært ved at forstå alle kompromisserne og den nølen, der foregår.

Hvorfor holder vi ikke op med at flyve alle sammen? I det mindste frem til vi har fundet en mere klimavenlig måde at flyve på. Hvor vigtige er de mange flyveture egentlig? Kunne mange samtaler ikke klares via live-samtaler elektronisk?

Hvorfor er der stadig nogen, der handler i butikker, der sælger billigt skrammel lavet af børn under umenneskelige vilkår og med minimal bæredygtighed og maksimal profitmaksimering? Hvad forestiller vi os, vi skal med alle pengene, hvis jorden går under?

Hvorfor er vi så mange, der har ondt i “jobbet”? Som døjer med at finde mening i 8 timer foran skærmen hver dag med mailbesvarelser og latterlige møder, hvor ingen har læst materialet på forhånd, og hvor alle sidder og først enes om at have meget travlt og derefter at nikke på de rigtige tidspunkter. Hvorfor?

Det er jo os selv, der har fundet på samfundets regler – så kan vi vel for filen også lave dem om, så vi trives. Men det er måske ikke trivsel, der er det primære? Er det egennyttig, egoistisk maksimering af mulighederne inden for rammerne – eller i det mindste uden at blive opdaget?

Hvad vil det egentlig sige at være ordentlig? Er man mere ordentlig selv, hvis man kan pege på nogen andre, der er mindre ordentlige? Eller i hvert fald lige så lidt ordentlige som en selv? Er man ordentlig, hvis man har de bedste argumenter? Eller er det mere ordentligt at ville fællesskabet mest muligt i alle sammenhænge?

Jeg aner det ikke. Jeg troede, jeg gjorde. Jeg troede, at jeg lå inde med opskriften på ordentlig. Men når så mange tydeligvis vil og mener noget andet; så er det måske bare mig, den er gal med. Er det mig, den er gal med? Og hvor kan jeg så gå hen med min forlorne ordentlighed?